Seni Sensiz Yaşamak Şiiri - Ayten Özgün

Seni sensiz yaşıyorum içimde sessizce
İçimde ki sevgin bende ki varlığın tükenmiyor
Söylediğim şarkılar ezgiler hep senden bahsediyor
Sensizliği kuruyan topraklara gömmek gibi

Var etmek gibi mutlu sonları olmayan
Tüm sevdaların sonuna son buldurmak gibi
Gözlerim gizli gizli seni arıyor seni soruyor
Suretin düşüyor geceme mehtap gibi doğuyorsun

Güneşim oluyorsun karanlık kuytularda
Bazende karanlık mı karanlık gece oluyorsun.
Efkarımı artırıyor yokluğun ile varlığın arasında
Kırık bir sesin sessizliğine mahkum edilişimle
her şey birden son buluyor