Siyah bulut kümesinin altında, bir yalnızlık şehrindeyim
Kurumuş otların arasından yeşil otlar görünmüyor bile
Sırtımı ahşaptan yapılmış küçük bir eve yasladım
Elimde bir çakıyla kurumuş ağaç dallarına kazıyorum ismini
Eskiden bakmaya doyamadığım dağları şimdi görmüyorum bile
Gözlerimin altı mosmor oldu ama hiç ağlamadım
Çünkü seni düşünmekten hiç uyuyamadım ve ağlamaya zaman bulamadım
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta