Seni Sensiz Yaşamak Şiiri - Necip Zeybek

Seni yaşıyorum o sahilde,
Gündüz gece,
Olmasan da yanımda,
Seninle dopdoluyum
Sahildeki kumlar gibi öylece.

Seni ararım maviliklerinde,
Denizin yada göğün.
Mest ederken bir damla öpücüğün,
Hissederim seni ta iliklerimde.

Gece uyur ova, dağ,
Ama uyumaz dolunay.
Acır da halime seni kendinde göreyim diye düşer denize,
Ne güzel ay denizde.
Ve sen ayda,
Aydan da güzelsin bu gece...

Çapkın çapkın esen arsız yel,
Savurur uzun, dalgalı saçlarını enginlere.
Dağılır ay ışığında,
Saçların altın haleler halinde tel tel.
Gönül dalıp denize toplar usul usul.

Ve ak köpükten bedenin denizde,
Dirilmek için nazlanır.
Benimse bin bir şeytanî düşünce,
Gözlerimde deniz feneri misali,
Bir yanar, bir söner.
Alı al, moru mor arzularım,
Yıldız yıldız oynaşırken,
Utancından deniz yakamozlanır.

Her gece güzelliğin denize,
Nazlı nazlı akseder.
Ve her gece dayı dayı kabaran dalgalar,
Kur yapar, ay ışığında yıkanan sedana.
Kıskanınca ben seni dalgalardan,
Kahkahan dalgalara karışır.
Gayri sen dalgalaşırsın.
Kâh dalgalar koşar, ayaklarımı yalar,
Kâh coşar dalgalar, dudaklarımı arar.

Seni yaşıyorum o sahilde,
Gündüz gece,
Olmasan da yanımda,
Seninle dopdoluyum
Sahildeki kumlar gibi öylece.