Çaresiz bir çift bakış, mahzun nemli gözlerde
Bir keder bulutuyla incitmeyen sözlerde
Âşk vedâ akışında silinmeyen izlerde
Öyle ümit ettim ki! Son kez gelirsin sandım!
Bitmeyen şu hüznümle seni sensiz yaşadım!
Bir sonbahar sabahı, elâ bir cemre düştü
O ne içli bir bakış! O ne hüzzam gülüştü
Hülyalarım gerçekti, ah ne muazzam düş'tü
Bir hayalin içinde, omuzuna yaslandım!
Bitmeyen şu hüznümle, seni sensiz yaşadım!
Kan revan yüreğimden, son hazan dökülürken
Soluksuz bir acıyla, mor kıvrım bükülürken
Kalan en son ümidim, kalbimden sökülürken
Bu gece ağlayarak, kaç kez adını andım!
Bitmeyen şu hüznümle, seni sensiz yaşadım!
(23.09.2010 00:21)
Fatimâ Hümeyrâ Kavak
Fatima Humeyra KavakKayıt Tarihi : 27.9.2010 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
****** Hüzün dalgası çarptıysa bir insanın yüreğine ya Mevlasını özlemiştir ya da Mevlası onu… Mevlayı özleyen gönül ya hüznü bekler ya da hüzündedir. Bela, gam ve keder Mevlanın sevdiklerine gösterdiği kamçıdır. Vurdukça kendine çeker. (İmam Rabbani)
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
TÜM YORUMLAR (233)