Seni Sensiz de Sevmeye Alışmışım

Dağların sarardığı,
Ağaçların yapraklarını bıraktığı,
Denizin coşmaya başladığı bir günde
Gittin uzaklara.
Dağların yeşile büründüğü,
Ağaçların yapraklara kavuştuğu,
Denizin durulduğu gün gelecektin.
Kaç mevsim geçti dağların üzerinden,
Kaç yaprak kavuştu ağacına,
Deniz coştu coştu duruldu yokluğunda
Ama sen gelmedin.
Dağlar ağladı halime,
Ağaçlar yasta sensizlik de,
Deniz ise boynu bükük hasretlerde.
Sen gideli dost oldum onlarla;
Yanıyoruz unutulmuşluğa.
Pişman oluyor, dağlar yolları sana açtığına,
Ağaçlar yolunda selam durduğuna,
Deniz sessizce uğurladığına.
Beni sorarsan eğer
Gidişinin ardında yatan gerçeğe takılmışım,
Yıllarca sevdamı sorgulamışım,
Seni sensiz de sevmeye alışmışım.