Seni Senisz Yaşamaya Şiiri - Ömer Yazıcı

topraktan uzak düşürülmüş kır çiçeği hüznündeyim
ezik senelerin bağımsız başkaldışından duruldum
asalet kuşanmış aşağılık sevdasızlımızla
boş kaldırımların kokunsuzluğunda sıkışmış
boğuluyorum
dün
sevda güllerinin çileleriyle süslemişken yüreğimizi
izmarite kadar çekilmiş sigara lezzeti sunmaktan öte düşmüşüm
varsın başkoymuşluğumuz yenik düşsün sevdayaa
tükensin avuçlarımda terlemiş ellerinin sıcaklığı
yorulsun yüreğim
utanç senelerimi yargılayıp asmanın usanmışlığındayım
yüreğimin yetişemediği vicdan azaplarıyla
karşı koyamadığım gülüşünün savaşında yım
çürümeye meyil de bedenimin
çiçeklenmiş şiirleri sunmaktan acizim
gözlerine asi bir hasretle
kelimelerin allahsız direnişinde ölüyorum
sen
seneler evveli bıçaklanmış gül gibi ayrı düşürülmüşlüğüm
sen
son deminde ömrümün ilk bahar yaşamışlığım
barınaksız limanların sığ sularında boğulmaktayız görmezmisin
vız gelmişken en büyük fırtınaların yok ediciliği
yıkılmamışken kalleş insanlığın ağır çökmeleriyle
sen...
ömrüm...
kendimize yenik düşmekteyiz görmezmisin
sevdamıza

şimdi ben
sevdamı ait olduğu yere hapsedip yollanıyorum
yüreğimle
seni sensiz yaşamaya geri dönüyorum

FUFUKA