Seni yıldızlar konuşsun
Yalın bilekleriyle sarsın seni bulutlar
Bakarken ardından yoksul
Ve özünü yitirmiş bir yürekle
Yangın çocukları,
Seni ağlayan dağlar, susan nehirler
Seni sabahlara kadar
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta