Seni seninle! Şiiri - Mustafa Cilasun

Seni seninle yaşarken,
İtminanlık fışkırırdı.
Tüm hücrelerimi,
Ve duygularımı;
Kendine bağlardı.
Zahirde bendim,
Ama kaybolurdum.
Neydi bu söylesene,
Aşk mı, sevgimi, yoksa!
Zevk mi yahut bir haz mı?
Sende bilmiyorsun değil mi?
Düşünmek bile, bir kahırdı!
Duygularımız, zirve yapmıştı.
Heyecan, her yanımızı sarmıştı.
Bir gölgeye, dahi tahammülümüz.
Kalmamıştı. Biz konuşmasak ta,
Hissiyatımız, birden harekelenmişti.
Nefesimiz, tenimiz, tüm hücrelerimiz.
Kilitlenmişti. Her şeye bigane kalmıştık.
İşte o an, hayatımın anlam bulduğu, bir zamandı!