Seni Seni Şiiri - İdris Doğan

Sabah olur ben tarlaya giderim,
Sabanımla birlik yedeyim seni.
İpli ipsiz her gün seni güdeyim,
Öküzümle birlik güdeyim seni,

Yalın kardım acı oldu hoş oldu,
Çok uğraştım emeklerim boş oldu.
Yılkıya gönderdim hava kış oldu.
Yılkıdan ahıra çekeyim seni.

Sesin gür çıkıyor arpamı yedin,
Başını okşarken teperim dedin,
İnsan olduğuna var mı senedin,
Nalbantın önüne tutayım seni.

Sobanın yanında yerin ayırdım,
Hepsinin içinde seni kayırdım,
Yemeğimden böldüm seni doyurdum,
Nankör tırnağını sökeyim senin.

Âşık Necati’yim seni severim,
Alınma ha sana şaka ederim,
Darılırsan şurdan kalkar giderim.
Yollarıma yoldaş edeyim seni.

Âşık Hasan kendim söyler duyarım,
Sen bakma sözüme seni sayarım,
Çiçeği burnunda taze hıyarım,
Cacığıma katık edeyim seni..