Seni Senden Çok Seven Şiiri - Betül Başar

Yüreğimi bir kuşa verdim
kanadına koydu sana getirdi.
Birbirinden güzel güllerle bezenen
gönül bahçene davet etti.
Usulca girdim içeriye,
korkmadan, çekinmeden ve kimselere hesap vermeden.
Sonra bir ayrılık acısı...
bir yürek yangını girdi gönlüme.
Korktum sevdanı yaşayamamaktan,
korktum kalbinde 'ben' olamamaktan
ve korktum gülen yüzüne gölge olmaktan.

Pembe dünyamın üstüne
kapkara bulutlar çöktü aniden.
Durulmuş sularım bulandı;
soluksuz nefessiz kaldım yeniden.
Vazgeçilmezliğin bir kere daha şekillendi önümde,
yoklardan beni var eden anlamın
silikleşti bir dakika içinde.

'Ya kaybedersem' diye düşündüm ilk defa.
Ya benim olmazsa
ya benimle olmazsa
ya canımı, ömrümü, ruhumu benimle paylaşmazsa...
Bittim o an sevdiğim.
Sonbaharda yere düşen yaprak misali
düştüm ve bittim.

Ama sen anladın beni.
Anladın kurtulmak için, snein ellerinden güç istediğimi.
Ve yine anladın,
süregelen bir hatayı noktalamak için direndiğimi.
Tuttun elimi sıkıca,
bırakmadın sevdiğini
bırakmadın seni senden çok seveni...