Seni Sende Sevdim Şiiri - Can Bayduclu

yüzünde acılardan arta kalmış,
duvar yazılarında sevdim seni...

zoraki gülümsemelerinde gizli,
acımasız hayata sitemkar,
gülüşlerinde sevdim...

mahalle aralarında terk edilmiş,
zamana inat ayakta duran
cumbalı evlerin öyküsünde gördüm halini..

yaşanmamış duygularını
boğazında düğümlemeni,
mahreminde gizlemeni,
katlayıp, ezip, yoğurup,
üstüne oturmalarını sevdim...

seni anlamayanlara inat,
kendini anlatamamanın
göklere yükselmiş isyanına inat,
teselli olmayan avuntulara inat,
başkalarının dünyasında
kaybolmuşluğuna inat,
çilegahında gezinmeyi sevdim,
seni anlayabilmeyi sevdim...

kömür karası gözlerinde güzeldi elbet,
dalıp dalıp giden,
alıp alıp giden bakışlarında...
yaslanası omzun,
okşanası ellerinde öyle...

lakin kan karası gözyaşlarıydı
beni sana bağlayan...
bir türlü olmamışlarındı, olamamışlarındı,
bitmeyen gecelerdeki çıkmazlarındı...
ellerinden kayıp giden
yıllara isyan edip,
hayatın dalına tutunamamandı...

iç çekerek bakmandı,
kol kola girmiş sevdalılara...
denize taş atmayı özlemekti,
sevgiye susamışlığın...

gözyaşında boğmaktı,
dizgini elinde tüm arzuları...
bir ömrü rüşvet verip,
şeytana dikleşmekti sabrın...

senin ümitsizliğindeki,
ümidi sevdim ben...
varlığının içinde yok olmuşluğunu,
kadınlığını unutmuşluğunu,
ve itilmişliğini kadın olmanın...

uçurumun kenarında nefes almayı,
yaşamak sanmanı sevdim...
parça pinçik olsanda sonunda,
ölümün yaşamın bir parçası olduğunu
kabüllenmeni sevdim...

ey! yüreğinin üstüne taş koymuş kadın,
ben senle acıyı avuç avuç içmeyi sevdim...
avucuna alıp gırtlağımı sıksada,
hayatla alay etmeyi sevdim...
her yolun sonu ölümya hani,
ben senle adam gibi ölmeyi sevdim...

ben seni,
sen olduğun için sevdim
ben seni sende sevdim
ben seni sende sevdim...