Seni, Sana Yazıyorum...(Denemelerim) Sua ...

Seninle baş başayım şuan yine. Gece saat: 24.30 – 01.30 arası… Elimde kalem, yüreğimde aşkın, gönlümde sevdan, başımda sevda sarhoşluğu ile ben, seni sana yazıyorum canımın içi…
Tahminim o ki; sen şuan uyuyorsun. Ya yeni yattın, ya da uykunun okyanusuna dalalı bir hayli oldu, yüzüyorsun. Belki de; (uzak ihtimal ama) yatağına uzandın tüm güzelliğinle… Elinde bir kitap okuyor gibi yapıyorsun. Bir ihtimal daha geliyor aklıma özelim. O da; oturmuşsun yatak odasının bir köşesine… Elinde kalem, önündeki günlüğüne bir şeyler yazıyorsun. Uzak ihtimal gibi geliyor ama… Neden olmasın? Olabilir… Eğer ben sana bu satırları, gecenin bu saatinde yazabiliyor-sam, sen niye yazmayasın ki?
Eğer kalp kalbe karşı ise, eğer senin de kalbini yakan bir sevda közü varsa, sende şuanda bana yazıyor olabilirsin. En azından, düşünü-yor olman gerekir… Biliyorum ki; duygularım beni yanıltmaz. Eğer yanıltıyorsa, zaten o duygu, sevda değildir… O aşk, aşk değildir.
O sevda öyle bir şey ki; ben seni düşünüyorsam, mutlaka sen de o an beni düşünürsün. Ben uykusuz oturup sana bir şeyler yazacak kadar aşkına değer vermiş, sevginle yanmışsam, mutlaka sen de yanıp tutuşuyor olman gerek. Çünkü sevdanın kuralı, olmazsa olmazı bu…-Başka türlü asla olmaz. Olamaz.
Onun için yazımın adını “Seni, sana yazıyorum…” koydum. Sevgilerin yücesinde bizi kucaklayan bir ortak, (bize özel) bir dünyamız var. O nedenle, bizim de her şeyimiz bize özel… Ve bizler de özeliz. Sevdamız özel, aşkımız özel, sevgi dolu yüreklerimiz özel… Seni sevdi-ğimi söyledim mi yakında? Seni seviyorum güzelim. Seviyorum seni… Canımın içisin sen benim. hayatımın en özeli. Ömrümün gerçek sultanı…
Şuan birkaç mısra geldi aklıma. Bir şiir olabilir bu mısralar. Sana özel, sana yazı8lmış mısralar…
O an yazılan şiirin adı (İNAN, İNAN ARTIK…) şiiridir. Sana gönderdim. Bu yazımı bir kez daha oku ardından da o şiiri oku, farkı gör sevgilim.