Seni Sana Sende Anlatmak...

Artık daha iyi anlar oldum,
Hem sevmenin zorluğunu,
Hemde müeyyidesinin ne olduğunu…

Şimdi bir şiir yazıyorum acı hatıralar üzerine,
Yaşanırken mutlu fakat, hatırlanırken hüzün veren günlere,
Kurumadan evvel aşkı, kuruyunca nefreti kalan güllere,
Aşkını, zalimlerin zulümdarlıklarıyla alıkoydukları bülbüllere…

Ey hatıram,
Hatırladığımda, neden halen canımı yakıyor zavallı insanlar,
Bir yüzleri bir sözleri kalmamış aklımda hep anlamsız lisanlar,
Adını bile unutmuşum diyecekken hatırlanan derin anlar,
Peş peşe dizilen mutlulukların artık acılaştığı zamanlar,
Neyi düşünürsen düşün asla silinemez hatıralar…

Ey hüznüm,
Neden beni sevmektesin, senden nefret etmekteyim,
Belki gelmezsin şimdi peşimden, uzaklara gitmekteyim,
Sen benimle oldukça, ben an be an bitmekteyim,
Ne olur sevme beni, ve bir iyilik yapmanı istemekteyim,
Bu aşkını bir meleğe ver, artık senden sadece bunu dilemekteyim…

Ey gülüm,
Kırmızıydın utandığında elimdeyken,
Şimdi soluyorsun ama umurunda mıydı elindeyken,
Sende fark etmiştin, mutluluk için geç hüzün için erken,
Benim ömrüm, adımı adına kattıkça uzar derken,
Artık önemlimi aşk, sen kuruyup ta biterken…

Ey bülbülüm,
Bir sen kaldın artık beni anlayan uç ne olur,
Kurtar kendini zulümdarlara dert vur,
Git durma uç gülistana hep en sevdiğin dalında dur,
Zulümlere mecbur değilsin senin kanatlarında o uğur,
Bir gül bul, aşık ol ve solup ölene kadar hep yanında otur….

Şimdi söyle ya zulümdar,
Ne anlarsın sen zulmetmekten aşıklara,
Ne bilirsin sen aşkı katletmekten başka,
Taştan olsa kalbin yinede adı kalptir taşıdığı canda,
Şimdi söyle mecbur mu gözyaşı sen yüzünden akmaya,
Mecbur mu kanatlar aşk yüzünden yanmaya…