Seni Sana Benden Şiiri - Yusuf Muhammed

Kalemimle aramda birşey var,
Bugünlerde hep seni yazmak istiyor.
Ben sevdiğime damlatırım mürekkebi,
Ondan başkasına akmam diyor.

Birkaç harfle dönerken tüm kainat,
Şimdi tüm mısralarım sana muhtaç.
Ben inat,kalemim benden de inat,
Ondan başkasına akmam diyor.

Kalemim meğer aşıkmış seni sevmeme,
Bir sustuysam,bin seni söylememe.
Kalemimin tek bir öğütü varmış bana,
Ondan başkasına akmam diyor.

Kalemim hissetmiş gözlerindeki denizi,
Meğer bizden önce sevmiş ikimizi.
Kalememinin sözlerinden duyacaksın bizi,
Ondan başkasına akmam diyor.

Binlerce nefes yetmez seni yaşamaya,
Bu aşkın haykırışları sığmayacak kağıtlara.
Kalemim konuşur,benim dilim tutulsada
Ondan başkasına akmam diyor.

Seni öylesine çok,öylesine nedensiz sevdim,
Senin aşkınla bilmem kaç kalem eskittim,
Aldım elime kalemi saymayı bıraktım,
Ondan başkasına akmam diyor.

Hüzün selinde gemim delinmiş,
Kıyıda elimden tutan yâr imiş,
Kalemim satırlara göz yaşıyla işlenmiş
Ondan başkasına akmam diyor.

Cennetim sensin aramam başka dünyada,
Baldan ırmaklar istemem kokun yoksa semâda,
Zamanı tutup kalemim uğruna ağlasada,
Ondan başkasına akmam diyor.