Elimi uzatsam yanacakmışım gibi.
Ve
Ne vakit yeşili ansam aklıma yaprakların dökülüverilir...
Hüznün yağmuru mu yoksa bu?
Neden kahveye çalan gözlerin kadar kapalı hava ?
Yoksa sonu kuşak mı başı gök mü?
Dilin lâl mı, gözün perde mi?
Arala artık pencereni güneş vursun çehrene..
Düş dursun kapına sen gir kuşağa dökülsün rengin,
Rengarenk kuşak işte bak seni çekiyor sense onu fotoğraflıyorsun...
Kayıt Tarihi : 5.4.2021 13:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!