Seni Özlüyorum Ölüm! ..

Hazmedilmemiş düşmanlıklar her yanımda
Sonradan geçmiyor kar taneleri
Öncesinde yaşıyor zamanın
Durduğu yerden bakan yüreklerin külleri soğumuş
Laf asılmış pervazlara kışlık katık diye
Yetişemiyorum meleklere
Yemeğimi çiğniyor ulu çınarlar
Sessiz durmuyor senfoniler damarlarımda
Hep aynı telden bam telinden vuruyor
Darmadağın şimdi cümleler
Yüzsüz kağıtların utangaç yanlarında
Arzuhalim mecalim elimde sazım...
Yaramaz çocuktum bittim yokluğum
Can verdiğim geceler nerdesiniz
Susmasam ve konuşmasam da
Ağlamak evrenin cevherinde belki
Döne döne yansın gözyaşlarım
Seni özlüyorum ölüm
Sana sessizliğimi adıyorum..

Bülent Özdemir