Ben umutsuzca çırpınırken,
Umutsuzluğun pençesinde,
Gözlerim bağlanmış, Ellerim bağlanmış,
Bir duvarın dibinde.
Ölümle randevuma gitmek için,
Sıramın gelmesini bekliyorum.
Artık dönüşü olmayan bir yoldayım.
Neden?
Neden, acaba hala seni özlüyorum?
Oysa ben!
Umutsuzca yaşayacak biri değilim,
Kırmalıyım çaresizlik zincirlerini.
Gücümün son damlasına kadar savaşmalıyım,
Gerçekleştirmek için istediklerimi.
Yılmadan yıkılmadan dimdik inatla,
Daima iyiye daima ileriye koşarak,
Bakmalıyım her zaman dünyaya umutla,
Bütün nimetlerinden faydalanmalıyım.
Her türlü engeli bir bir aşarak...
Kayıt Tarihi : 16.3.2010 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!