Yokluğun Bir kâbus gibi, uykusuz gecelerim de
Sis gibi çökünce üstü’me hasretin, Seni özlüyorum.
Halsizliği bir meziyet alışkanlığı, Yorgun bedenimde
Sensiz ligi Hissedince damarlarımda, Seni özlüyorum.
Yokluğun da özlediğimi zannediyordum seni,
Ne tuhaf tır ki kendimi kandırıp yanılmışım,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta