Seni Özleyince Şiiri - Ayhan Yaymaz

Seni özleyince susuyor sokaklar,
Adını geçirmeyen rüzgâr bile eksik esiyor.
Ne zaman gözlerin düşse içime,
Zaman duruyor, gece derinleşiyor.

Seni özleyince içimde bir hararet,
Sular yetmiyor, nefesim eksik.
Ellerim bir boşluğu tutuyor sanki,
Yokluğunun çizdiği o ince çizik.

Seni özleyince şehrin ışıkları sönüyor,
Uzaklardan bir keder yürüyerek geliyor.
Adını bilmediğim bir hüzün sarıyor içimi,
Geceden sabaha yol bulamıyorum.

Seni özleyince…
Dudaklarımda yarım kalmış bir cümle,
İçimde yanmaya mahkûm bir özlem,
Ve yalnızlığıma sinmiş, adını fısıldayan rüzgâr…