Seni Özlerken Şiiri - Ali Taşkala

Seni özlerken, yoruluyorum bi bilsen,
Dağların yamaçlarında, çam kokusuyla sersem,
Yalınayak koşuyorum, taşlar kanatıyor toprağı,
ayaklarımın altında.
Her adımda bir şehir, her şehirde bir yara.
Gökyüzü, ah, gökyüzü! Mavi bir hasret,
Hasret’in dizelerimce dalgalı, hür ve asi.
Sana uzanır bulutlar, ellerim boş, üşürüm,
Bir dal kırılır içimde, sessiz, orman misali.
Kendimmişim gibi soruyorum: “Naber ey sevdiğim?”
Güzelliğin bir nehir, çağlar içimde deli.
Ama hasretin bıçak, keser sol yanımı,
Özleminin hapishanesinde, demir, tel, kederli.
Hiç sevmeseydim, kaba saba anlatırdım,
“Seni sevmek, ulan, dağları devirmek gibi!”
Ama gül cemalinin gölgesi düşer üstüme, inceden,
“Bir sokak lambasıyım,” derim, “sana yanarım her gece.” Bilirim,
Seni özlerken, sevgilim, dünya yorulur,
Kırlangıçlar susar, rüzgâr uykuya dalar.
Bir çöldeki kum tanesi, bir dalgadaki suyun tuzu,
Hepsi sen, hepsi hasret,
hepsi sevda, hepsi huzurdur içimde,

#izmir
#hember

alitaşkale 🖌️