Güneş her tulu olduğunda kendince
Bana gece doğar seni özlerim baba
Mezarındayken gözlerim dolar sessizce
Derbederim ağlar seni özlerim baba
Dayanamıyorum baba tek bir gün bile
Oysa ne yıllarımız geçmişti seninle
Yıllarımız geçmişti sevinç ve kederle
Onları hatırlar seni özlerim baba
Günlerden bir gün gelirsen eğer buraya
Evlatların az da olsa bağlanmadı dünyaya
Kardeşlerim isyan etmese de Huda'ya
El açıp haykırır seni özlerim baba
Artık yazamam baba, yine elim titrer
Annemse arkandan hergün mecnuna döner
Aklımda da sen şu mürekkebim kan döker
Her satır başında seni özlerim baba
Kayıt Tarihi : 23.4.2015 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Manevi babam olarak gördüğüm Hacı Mehmet Şirin Durak'ı kaybettiğim zaman yazmıştım. Taziyesine geç gitmenin hüznü ve Bitlis'te yaşadığım o elem dolu günle hiç bir zaman unutamayacağım anılardan. Şirin Amca'yı en son gördüğümde: "Niye uğramıyorsun bize artık. Bak bir daha görüşemeyebiliriz" dedi. Gerçekten de bir daha görüşemedik...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!