Seni özlemek —
yağmurun ilk damlasında toprağın kokusunu duymak gibi.
Bir çocukluk anısı:
portakal kabuğu,
mandalina kokusu,
cızırdayan soba sesi...
Evimizin içi,
içimin sesi.
Zaman, usulca geçiyor.
Bir bakmışsın,
ayrılık da geçmiş aramıza.
Dağlar, denizler,
sessizlik kadar uzaklık...
Ama en çok —
en çok
Canım kelimelerin söyleyemediklerinde.
Kayıt Tarihi : 18.6.2025 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!