Seni özlemek... Şiiri - Hatice Nayır

Ben ve İstanbul
Nasıl dinmeyen bir özlemle
Nasıl hüzünlü bir sabırla
Nasıl da bekliyorduk seni oysa
Bilsen...

Kızkulesi'nin
gözüne toz kaçıyordu
her gördüğümde
Salacak'ta dalgalar dövüyordu kıyıları
Yokluğun boğazıma dizilirken
Oturup o köşe masaya her seferinde
Yudumluyordum
Karşılıklı duran
İki bardak demli çayı

Oysa nasıl da sevinçliydi Kadıköy
Nasıl da sayıyordu dakikaları
Umuyordu en sonunda
Gözlerinde olacaktı günbatımları

Bilseydim çıkıp gelmeyeceğini
Bilseydim hiç sevmeyeceğini beni
Bilseydim sonu olmayacağını sevdamın
Her şeye rağmen yine de
Gizlemezdim senden
Yüreğimde yaşananları...