Güneşin aydınlığı vurmadan
pencereme
bir ses uyandırır beni,
sevgilim
bu kısacık yaşamda
gördüm insanların boşluğunu
senin doluluğunu
sevgilim
bu sabah
yeni bir güne kavuşurken
ne benim için
ne de geçen zaman için
ağlama, üzülme
ama ağla, üzül
yaşayamadıklarımız için
bu sabah
sevgilim,
penceremde
güneşin doğuşunu seyrederken
senin parlak,
aydınlık yüzünü düşledim
sevgilim, gel artık
seni çok özledim.
Kayıt Tarihi : 20.9.2002 01:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakan Rodop](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/09/20/seni-ozledim-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!