Seni Özledim... Şiiri - Gül Öz

Seni özledim...
Hep özledim,bekledim seni...
Neden,neden uzatmadın ellerini bana?
Dokunamadın,neden?
Oysa ki çok mu zordu senin için?
Şöyle bir uzansan,
Tutamaz mıydın küçücük ellerimi?
Büyük değil miydi ellerin?
-en azından bir zamanlar-
Bir zamanlar,onlar değil miydi,
Tonlarca yığını hareket ettiren?
Yoksa yanılıyor muyum?

Sana karşı gelmiyorum,gelemiyorum.
Çünkü hatırlamıyorum ki o elleri ben!
Dokundu mu sıcacık bir sevgiyle saçlarıma?
Okşadı mı?
Tutup ellerimden uçurdu mu beni?
Küçücük bedenim kadar uzaklıktan;
Senin kolların kadar uzaklıktan bakabildim mi yeryüzüne?
Bir an,sadece bir an bakabildim mi?
Hatırlamıyorum ki,olmadı değil mi,hiç olmadı?

Korkuyorsun,kaçıyorsun benden...
Merak etme seni anlayabilirim
Ve kırılmam artık sana.
O kadar ağırlaştı ki yüreğim...
Ama hala gelmemene,geri dönmemene çok üzülüyorum...
'Madem gidecektin öylesine uzaklara,
Seni hiç tanımasaydım! ' demek istiyorum ama...
Yine de seni özlüyorum,bekliyorum...

Seni dinledim yine dün gece...
Yıldızlar kadar uzaktın; ama yakından geliyordu sesin.
Her yeri aradım; ayak uçlarıma basa basa aradım seni...
Nefes bile almadım,geldiğimi anlayıp gitme diye...
Yoktun!
Bütün söylediklerini dinledim
Ve bütün şarkılarına katıldım.
Hiçbir kelimesinde gelmek geçmiyordu...

Doğru ya!
Sen nereden bilebilirdin ki,
Saçları ağarmış bir kasırganın seni kıskanacağını;
Kıskanıp seni alıp götüreceğini?
Çünkü saçların henüz simsiyahtı
Ve öylesine siyahtı ki,gece gibi...
Karanlıktan korkardım,bütün ışıkları yakardım,
Ama senden korkmadım!
Karanlıktı saçların; ama görürdüm seni her yerde...
Oyuncaklarım gibi sen de,öylece,olduğun yerde
Beni bekler gibiydin...
Oyuncaklarım bekledi yıllarca,
Sen beklemedin...

Darılma bana!
Bu söylediklerimin hepsini geri alıyorum şimdi.
Seni dinledim ya dün gece,
Anlattın yabana her şeyi,
Ağladık ya beraber, sarılamadan birbirimize,
Seni daha iyi anladım; daha çok sevdim; daha çok özledim...
Ve bir kez daha geçti o keskin bıçak
Yüreğimin üstünden yavaşça...

Diyordun ki:'Üzülme küçüğüm ve bekleme beni bir daha!
Oyuncakların gibi,ben de burda bekliyorum seni.
Belki hatırlamazsın,ama ben,
Ben seni hiç unutmadım ki! ..'

'Gözlerimi bağlasalar...'diyordun,
'Yine de bulurum seni! '

Sonra susuyordun bir an,ağlıyordun ve sonra:
'Gözlerim yok ki artık benim! ' diye haykırıyordun.
'Seni kollarıma ilk aldığımda,
mutluluktan ağlayan gözlerim yok ki artık! '

Sonra susuyordun bir an,ağlıyordun,titriyordu sesin...
'Gözlerimi sana verdim! 'diyordun,
Benim bir damla gözyaşı akıtmama kıyamıyordun...

İkimiz de sustuk...

Yanına gelmeyi düşünüyordum ve vazgeçiyordum.
Benim saçlarım siyah değil ki,
Yaşlı bir rüzgar beni alsın...
Ama...
Senin saçların siyahtı,ellerin büyük...

Ben seni hep özledim...
Yine de bazen
Bezbebeğim bekledi,sen beklemedin diye
Kırılıyorum sana...