Seni özledim.
Sesini duymayı, kokunu, gözlerine bakmayı özledim.
Ellerinin hafifliğini, belinin inceliğini özledim.
Ellerinin sıcaklığını, gözlerini benden kaçırışını, saçlarının saflığını,
Yanaklarının pamuk gibi olmasını özledim.
Ve tabiki de dudaklarını.
O anlatılmaz ve eşsiz bir tadı olan dudaklarını özledim.
Her sana dokunuşumda kalbimde atan o ritmi özledim.
Her burnunu sıktığımda gözlerinden akan yaşları özledim.
Birbirimize saygısızca davranmayı, beni dövmeni özledim.
Sana kıyamamayı özledim.
Birbirimize küfür etmeyi özledim.
Hem sevgili hem arkadaş hem de kardeş olmayı özledim.
Bana " Bitanem " demeni benim de sana " Hayatım " dememi özledim.
Her sabah aynı durakta buluşmayı,
Her akşam da aynı yerde evlere dağılmayı özledim.
Çevremizdekilere inat olsun diye her dakikayı seninle geçirmeyi özledim.
" Sıkılmadınız mı? " dedikleri zaman sana daha çok yaklaşmayı özledim.
Sadece özledim.
O küçücük vücudunu, ufacık ellerini özledim.
Yanaklarının sıcaklığını, gözlerinin beni kaybedişini özledim.
Ben sadece özledim.
Tek suçum da buydu zaten. Gelmeyeceğini bile bile özledim.
Hiç pes etmedim.
Sen beni ne kadar istemesende ben seni daha çok özledim.
Seninle bir olmayı " Biz " olmayı özledim.
[ 24 Ağustos 2012 ]
Faruk KaraKayıt Tarihi : 22.2.2013 10:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)