SENİ ÖPTüĞüM ZAMAN Şiiri - Mücella Pakdemir

Öyle böyle değil… İçim titriyor sevgilim
Seni öptüğüm zaman
Ne damarlarımda kan kalıyor, ne bedenimde can.
Dünyanın en tatlı yemişleri ağzımda
Milyonlarca hücre aşka doğuyor dudaklarımda
Dişlerim sızlıyor mutluluktan
Seni öptüğüm zaman

Dizlerimde derman kalmıyor, sendelemem bundan
Beynimin içi bayram yeri
Çakmak çakmak yıldızlar, ışıl ışıl gökyüzü
Işığa koşan karasevdalı pervaneleri
Takip ediyor rengârenk bir duman
Seni öptüğüm zaman

Dilim dilim oluyor kalbim
Duracak diye korkuyorum
Sonra şekilleniyor kıvrılarak
Bakıyorum… Kıpkırmızı bir gül
Sana sunuyorum
Alıp koynunda saklıyorsun
Seni öptüğüm zaman

Nefesim kesiliyor başım dönerken
Ve damarlarıma lâvlar pompalanırken
Ayılıp bayılıyorum asırlar kadar uzun saniyelerde
Kış ise yaz oluveriyor, güz ise bahar
Dallarda tomurcuklar patlıyor
İşvekâr edâyla çağırıyor ruhumu
Miski amber kokan füsunkâr ovalar
Yuvarlanasım geliyor çimenlerde
Çocuk masumiyetinde… Ne dersen de!
Seni öptüğüm zaman

Gözbebeklerimi perdeliyor ıslak kirpiklerim
Boncuk boncuk terler süzülüyor alnımdan
Buğulanıyor tenim
Beynim olmazlara “dur” diyor
Emir demiri kesiyor
Evrendeki her şey bizden yana oluveriyor
Murat yeşiline boyanıyor güzelim harman
Seni öptüğüm zaman

Seni öptüğümde kimyası değişiyor suların
Şerbet denizinde tövbeye duruyor korsanlar
Gökkuşağında keyif çatıyor dalgacı kurbağalar
Güvercinler takla atıyor neşeyle
Avcılar vazgeçiyor avlarından
Bütün kapanların yayları bozuluyor
Kapılar açılıyor ardına kadar
Mahkûmlar hürriyete koşuyor
Seni öptüğüm zaman

Güneş erken batmaktan vazgeçiyor, şelâleler deli akmaktan
Lâl oluyor ağlak bülbüller, hırçın rüzgârlar diniyor
Kâinat kulak kesmiş bizi dinliyor
Göbek bağlarını barışın elleri mühürlüyor
Defalarca haykırmak istiyorum var gücümle
“Seni seviyorum aşkım, seni seviyorum” diye
Seni her öptüğüm zaman
Seni her öptüğüm zaman...