Seni Ölüm Gibi Seviyorum Şiiri - Dilek K ...

Sevmek, ölüm gibidir,
Ne zaman karşına çıkacağı belli olmaz!

Ölen insan değer kazanır,
Ve sevince insana değer vermeye başlarsın!

Seni bir ölüm gibi seviyorum..
Kendi ölümüm gibi..

Ne zaman seni sevsem beyaz giyiyorum, ölmüşüm gibi,
Sevdam kefenim oluyor.
Ne zaman seni sevsem siyah giyiyorum, ölmüşsün gibi,
Sevdam yasım oluyor.

Yeşili kırmızı, kırmızıyı yeşil görüyorum..
Kör oluyorum seni sevince..
Ben, kör olmayı seviyorum..

Seni sevince çıtırdayan bir şeyler oluyor içimde,
Yağmurlu havalarda ortaya çıkan salyangoza basıldığında çıkan sese benziyor biraz..
Ben ölmüyorum bu çıtırtıyla..
Yaşamıma yaşam katıyor içimdeki çıtırtılar..

Çaya batırıldığında, bir parçası kopup kalan bisküviye benziyorum şimdi..
Seni sevdikçe bir parçam hep kopuyor..
Hep, ‘Sen’ oluyor o parçam.

Yağmurdan sonra bir yaprak üzerinde eğreti duran su damlasıyım seni sevince..
Her yağmurdan sonra, sana süzülüyorum..

Sulandıkça uzayan sarmaşıklar gibiyim..
Seni sevdikçe uzuyor, dolanıyorum her yanına..
Sarılıyorum dallarımla sana..

Rüzgar oluyorum seni sevince..
Bazen durulmuş bir meltem,
Bazen şiddetli bir kasırga..
Ama hep sana esiyorum.

Beyaz giymeyi, içimdeki çıtırtıları,
Bisküvi gibi parçalanmayı,
Dolanıp sarmalamayı seni,
Esmeyi,
Bazen yavaş, bazen şiddetli..
Siyah giymeyi..

Seni bir ölüm gibi seviyorum!

(Bostanlı, 13.05.2002)