Seni öldürdüm / Unutdaşım...

.

yeniden başlamak, yeniden doğmaktır.

kopuk dil
yağmalar bırakırken ardında
elinde gülü varken
su'ya bıraktı yaprağı
sus'uyor karanlığa

-seni öldürdüm-

ne günü sıvadı
ne gök boyandı
kırpılıp kaçan göz
toz kaçtıya sığındı

-seni öldürdüm-

tutanaklara geçti
suç mor renkte
uzatıldı dava
başka mevsime hayat
ertelendi yalnızlık

- seni öldürdüm-

yarını var mı toprağın
kül karıştıkça belli etmesede
gül yine biter kökünde
koparsa taçları
düşerse yaprağı
kahverengi hal alır

- mumladım yüreğini -

elinle sıyırırsın dalını
yeni güze açılır kapı
yakındır eylül ölmelere
hüzün bırakan günlere
bunlar sıcak değil
perdeleri söz ağlatır
sevilen yeni güne bağışlanır

-sen ölünce, bende öldüm sende -

şimdi ağırdır
ne yaprağı var
ne suya kapılanı
kendinedir hayıfları

kalmasın geriye iz
şimdi berabersiniz...

su yılı / denizin aktığı yer