Seni Neyleyim Şiiri - Sadık Kocabaş

Kalemsiz Şair
Dağlar yüce, yollar taşlı
Ne bir ah ne de gözü yaşlı
Uçtu gönlüm, kanadı şaştı
Sana uçamayan
Dili neyleyim dili neyleyim

Uzakta, mektuplar yazıyor kuşlar
Gönlümde sensizliğin akıyor yaşlar
Gecenin seherinde, gönlüm seni düşler
Sensiz doğan güneşi
Gün neyleyim günü neyleyim

İki can bir olmuş, bir gönül sarmış
Yâr dediğin derdini dermiş
Sıra sende, bende değilmiş
Yaralara merhem
Gülü neyleyim gülü neyleyim

Vardım kapına, açmadı eli
Ne selam verdi ne tatlı dili
Gönül bu, ne bilsin ayrılık yeli
Senden başkasına
Geli neyleyim geli neyleyim

Ateşten gömleği giydin üstüne
Acılar düğüm oldu her bir teline
Sen beni attın elin sözüne
Beni sana çağıran
Sözü neyleyim sözü neyleyim

Yandı bu gönül, yandı bin türlü
Yolun sonu yok, ne belli, ne sırrı
Ne bir nefes, ne bir fısıltı
Aşkınla yanan
Külü neyleyim külü neyleyim

Kalemsiz şairi sonunda buldun
Bunca yıl geçti ne diye sordun
Kendini tükettin beni de yordun
Yanında biriyle seni neyleyim Seni neyleyim