Roman olur diyor bir şarkı,
Peki ben seni nereye yazayım?
Hangi cümle yetebilir sana,
Hangi harf taşıyabilir bendeki seni?
Mürekkebim yıldız tozundan,
Kalemim göğün en derin gecesinden,
Silinmesin diye,
Adını sonsuzluğun kalbine çizdim.
Kâinat denilen sonsuz bir düşteyim,
Ve düşümde sen varsın,
Duygularla dokunuyorum sana,
Bir rüzgâr gibi esiyorsun içimde.
Söyle, hangi şehir olmak istersin?
Geceleri susmayan,
Sokak lambalarında seni anlatan
Bir şehir mi? Yoksa
Her sokağında “aşk” yankılanan
Bir mısra mısın?
Bir yürekten hangi güzel söz olmak istersin?
Bir çocuk gülüşü mü,
Yoksa dualarda gizlenen bir "amin" mi?
Bir dudakta titreyen en içli “canım” mı?
Seni sevmek nasıl bir duygu bilir misin?
Bilemezsin…
Çünkü sen hiç ben olmadın.
Sen hiç,
Benim gözümle kendine bakmadın.
Ama ben yazdım seni,
Göğsüme kazıdım.
Ve kalbimin en susmayan yerinde
Sonsuza kadar okuyacağım seni.
Basri Erdoğan
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 10:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!