Seni Nefretine Bırakıyorum

kanla irileşmiş

gözlerin öfkeli

ağzın açık

Dur!

ödümü koparma çığlığınla

senin aşka saygın yok

üstelik sevmeyi de bilmezsin

Sen!

çocukların bağırışları arasından

alıp başımı giderken bir bilinmeze

seni nefretine bırakıyorum

çocuklara dokunma!

vakti kendiliğinden geldi

başını alıp gitmenin

bu köhne savaş alanından

eski anıları çaktım duvara

asılı kaladursun

yeni savaşların suçlusu olarak

idam ettim

resimlerde mutluluğu

çekici başımda kırarak

aldım yenilmiş başımı

Gidiyorum!

kavga etme sırası sizde

yine de

hoşça kalın

Anılar...!

Cumali Cumalioğlu

Ağustos 2006