Yıllardır içimden atamadığım bir yarasın.
Bir türlü kapanmak bilmeyen,
Aklıma geldikçe kanayan bir yara,
Bir yarasın sen...
Nasıl unuturum bilmiyorum,
Nereye baksam her yer sen.
Nefes alsam her yer senin kokun,
Bir ses duysam sanki senin sesin...
Gezdiğimiz yerlerde senin hatıraların var...
Hatırlıyormusun sevgilim;
Parkta çocuklar gibi eğlenmiştik,
Salıncakta sallanırdık, kaydıraktan kayardık.
Ne güzel eğlenirdik, tıpkı çocuklar gibiydilk.
Sonra en sevdiğimiz akasya ağacının altına oturur,
Etrafı seyrederdik...
Beni ne kadar seviyorsun diye sormuştun..?
Bakmaya doyamadığım gözlerine bakarak,
Şu kelimeler döküldü dilimden...
Seni ne kadar mı sevdim;
Çok başka sevdim ben seni, bir başka.
En sevdiğim şarkıyı söyler gibi,
Bir şiiri günlerce yazmaya çalışan şair gibi,
Her içtiğim sigaramda tüten efkarım gibi,
Sensiz geçen her saniye,
Efkardı, hüzündü, sensizlikti...
Yarınıma doğan umut güneşi gibi,
Her doğan güneş umuttu sevgime,
Gönlümdeki cennetin hayali gibiydi seni sevmek...
Seni ne kadar mı sevdim;
Gözlerine bakarak bir ömür harcayacak kadar,
Kirpiklerinin gölgesinde ses çıkarmadan,
Yaşayacak kadar,
Avuçlarında yüreğimi unutacak kadar sevdim,
Seni ne kadar mı sevdim;
Sen mutlu ol diye sessiz kalacak kadar,
Ben yine o akasya ağacının altında tek başına,
Etrafa bakıyorum, gözlerim yaşlı,
Sen mutlu ol diye sessizce bekliyorum...
30.06.24.
İbrahim KavalKayıt Tarihi : 3.8.2024 04:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!