Seni Ne Çok Sevdim Şiiri - Feyzullah Kırca

SENİ NE ÇOK SEVDİM

Seni bana gösterdiği için;
Aylardan haziranı, günlerden o anı
Seni ne çok sevdim, seni ne çok sevdim
Bir bilseydin ey beni bu derde koyan
Seni sevdim, hicranı sevdim, anı sevdim.

Baharı sevdim, kışlarda ayazı ve karı,
Yapraklı zarlar arasına gizlenmiş narı
Seni bana hatırlatan bütün varı
Seni ne çok sevdim, seni ne çok sevdim
Karşında heyecandan titrerken
Şu tenimden fışkıran buharı sevdim.

Seni bana sevdirdi diye özümü ve gönül gözümü
Yüzünü parlayan ay gibi gösterdi diye, ay yüzünü
Selvi boyunu ceylan gözünü
Seni ne çok sevdim, seni ne çok sevdim
Şu yüreğimdeki sönmez yangının közünü
Söndürmen için; özünü sevdim, sözünü sevdim

Gözlerin gözlerime bakınca alev saçıyor
Haziranlar lale açıyor, martılar bade içiyor
Haziran gülüm, uykularım neden kaçıyor
Seni ne çok sevdim, seni ne çok sevdim
Deli gönlüm ne bilsin haç’ı, sevda da taç’ı
Aşk menzilinde saçını sevdim, saçındaki tâcını sevdim.

Kulakları küpeli, yanakları gamzeli, pamuk gibi eli
Kulağında gülü, eteği mavili, narin ve ince beli
Umutla dolup taşan şu deli gönlüm sana deli
Seni ne çok sevdim, seni ne çok sevdim
Peşinde kaşarken atımdan düşen nalı, yorgun hali
Seni sevdim, al gülü sevdim, senli yeşili sevdim.

Baharlarım hazan ömrüm hep hasret
Savur saçını rüzgârda, kendini rüzgâra teslim et
Bir türkü neşret, bir türkü ki; etsin beni davet
Seni ne çok sevdim, seni ne çok sevdim
Beklediğim bir evet, hadi beni gözlerine hapset
Tut beni yüreğinde zabdet, istersen reddet sevdiğim
Ama bil ki gülüm, sevdan yoksa yaşamanın tadı yok
Sen gelmezsen kaderi yazan rabbimden başka
Seni bana getirecek kadı yok…

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey