Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bekle ülkem bekle,
Bu karanlıklar bitecek,
Beyaz gelinlik giydireceğiz karanlıkları indirip...
Özgürce uçurtmalar uçuracağız maviliklerde,
Karanlıkları yırtarak...
Haramilere ve kullanılmışlara inat...
ÇOK GÜZEL BİR SESLENİŞ..
KUTLARIM.
Karanlıklar, kötülüklere yorgan olurmuş derler...Güneş mi batmaz neden hepsi ortada birader..
................................
Yarınlar isimli şiirimden...
Bu da benden olsun..Kutlarım dost...Saygılar
Onu ne kadar çok seviyoruz...Bir karış toprağımda bile sevdalar tüter...Bahar bizlere söz verdi..Doğacak Ülkemin üstüne...Yüreğinize sağlık....
Bekle ülkem bekle,
Bu karanlıklar bitecek,
Beyaz gelinlik giydireceğiz karanlıkları indirip...
Özgürce uçurtmalar uçuracağız maviliklerde,
Karanlıkları yırtarak...
Haramilere ve kullanılmışlara inat...
YÜREĞİNE KALEMİNE SAĞLIK ÜSTADIM. ÇOK ANLAMLI VE ÇOK ÇOK GÜZELDİ. SAYGILARIMLA...
Seni Ne Çok Sevdiğimi Bilseler Beni Vururlar...
Ah be benim kötü talihli,
Karanlıkların güneşi susturduğu ülkem...
Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Senin için canımı ortaya koyduğumu bir bilseler,
Darağaçları kurulur mahpus avlularına,
bu bedeni asarlar...
AHHH BE ARKADAŞIM BİR ZAMANLAR NAZIM' da SÖYLEMİŞTİ BUNA BENZER DİZELERDE MEMLEKETİNE OLAN AŞKINI,NAZIM'IN KADERİNİ SİLDİLER BU ÜLKEDEN YA ŞİMDİİİİ NZIM DERLERDE BAŞKA ŞEY SÖYLEMEZLER,MEZARININ TAŞINI PAYLAŞAMIYORLAR.UMARIM BU DİZELER DE SENİN KADERİNDE BURADA BU MEMLEKETTE KALICI OLUR.GÖREN GÖZÜNE,YAZAN ELİNE,DUYAN YÜREĞİNE,GELECEK GÜNLERİN SAĞLIĞINA AŞKOLSUN SANA KUTLARIM TAM PUAN.
çok güzel okuyucusunu yormayan paylaşımlardan
güzel bir sunum okudum yüreğine saglık
başarlarıyın devamını dilerim ve paylaşımı kutlarım
salim erben
çok güzel bir sesleniş.kutlarım şair yürekten gelen onurlu sese saygılar
Nice satılmışlar bu zamnada kol geziyor Demokrasi ayaklarına yatıp kahraman kesiliyor nice aymazlar ve doymazlar ülkemin çanına ot tılıyor ve bir Devrimci yürek hep çarpar her anlamda yürek sesiniz mükemmel geçmişe bir yol bakış attım ve bugüne sallandım UTANDIM.o ONURLU insanlar adına UTANDIM ki bugün bu ülkede kimin kimlerin borusu ötüyor dertlendim kısacası.....
Ah be benim kötü talihli,
Karanlıkların güneşi susturduğu ülkem...
Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Senin için canımı ortaya koyduğumu bir bilseler,
Darağaçları kurulur mahpus avlularına,
bu bedeni asarlar...
ASTIKLARI GİBİ...
ÖYLE HAKLISINIZ Kİ ,
BİLSİNLER , BİLSİNLERDE VURSUNLAR
SAYGIYLA KUTLARIM
FATMA HATUN ESEN
'Ah be benim kötü talihli,
Karanlıkların güneşi susturduğu ülkem...
Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Senin için canımı ortaya koyduğumu bir bilseler,
Darağaçları kurulur mahpus avlularına,
bu bedeni asarlar... '
keşke kendi elleriyle yazabilseydi kaderini,
verilen rolü oynamak yerine.
duyarlı yüreğinize saygılar, sevgiler...
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta