Birgün telefonun çalar, öldüğümü duyarsın
Benden esirgediğin aşkını hatırlarsın
Gülümüz kurumaya başlar aşk dikeninden
Çılgınca sevildiğini, işte o zaman anlarsın
Yalnızlık kapkara bir sis gibi çöker içine
Sigarandan bir nefes daha çekip içine
Pişmanlığın zehrini de katarsın son içkine
Ne kadar sevildiğini, işte o zaman anlarsın
Yazdığım milyonlarca şiir seni boğarken
Gözyaşların kan rengi satırları ıslatırken
Mısralar, kelimeler, birer birer yanarken
Aşkımın kıymetini, işte o zaman anlarsın
Gözlerim açık gidecek, yalvarırım kapama
Yaşarken anlamadın, ölünce de anlama
Öpmedin dudaklarımı, ölünce de dokunma
Aşkımın büyüklüğünü, işte o zaman anlarsın
Tâbûtuma kapanıp da hıçkırıklara boğma
O güzel gözlerinle feryât feryat ağlama
Seni ölümle bile seveceğim, unutma
Sen de beni sevdiğini, işte o zaman anlarsın
Dudaklarından şarkımız düşer yere paramparça
Kırılan nağmeleri bir tokat gibi duyarsın
Mezarımda hasret çiçekleri büyür her renkten
Seni nasıl sevdiğimi, işte o zaman anlarsın
2002 - Ankara
_____________Âlimoğlu___________
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri bir trafik kazası sonrası trafik polisini beklerken yazdım. Aşkta cimri olmayın. Alırken vermesini bilin. Birgün ya alamazsınız, ya da verecek birini bulamazsınız. Siz, “Keşke şimdi sağ olsaydı, her dediğini yapar, her istediğini verirdim. Onu hiç üzmezdim.” dediniz diye Yüce Rabb'im aldığı canı geri vermez. HAYATTA EN BÜYÜK ACI, SEBEBİ PİŞMANLIK OLAN ÇARESİZLİKTİR.
SAYGILAR
TÜM YORUMLAR (91)