Seni Nasıl Anlatayım Bılemiyorum

SENİ NASIL ANLATAYIM BİLEMİYORUM

Karanligin icinden gunesi aramak
zordur derlerdi
Gün ışığına hasret gözlerin
Helalleserek çıktığın evine
Naaşını getirdiklerinde
Eşinin çığlıkları annenin agitlarini ben duydum

Seni nasıl anlatayim bilemiyorum

Kömür karası gözlerini kapatamadilar
Elinde tuttuğun bir avuç kömür tozuna son kez bakmisindir
Belkide
Yeni doğmuş bebeğinin ağlama sesini duymadan
İlk kez baba olmanın heyecanını yaşamadan
Kömür karası bulaşan ellerine baktığında
İcim parça parça oldu benimde

Seni nasıl anlatayım bilemedim bilemedim

Keşkeleri hiç sevmem aslında
Kömür madenine gitmeden son kez kuzucuguna sarılıp operken
Gozlerim nasıl dolu dolu oldu
Bilmezdin Kömür karası üstün başın toz içinde
Birdaha evinin kapısını calamıyacaktin
Kapıda bekleyen kuzularina sarilamacaktin

Seni basil anlatayım bilemiyorum

Hakkını sakin helal etme
Geriye biraktiklarini göremeyeceksin asla
Seni Kömür karası zifiri karanligin içinde güneşi ararken hatırlayacaklar

Saadet kilicaslan