Seni Martılarınla Bırakıyorum İstanbul

denizi uyandıran vapur deliliğiyle tutuldum
hüzünlerimi çoğaltan büyüne İstanbul
ilkin kavi bir sütre biçildi
toprağın toprak kılındığı renkten
bulut ve deniz arasına işlenen suret
ertelenmiş sevdalarıma karıştı
efsanelerin uçurduğu anka gizemiyle

ben ise ufka düşen bir savaşçıyım
yüreğini tanrı ilhamıyla arındıran ressamın tuvalinden

güvercinlerinin sûzinak melodilerine katılan İstanbul
hüzün şiirlerinden taşan kurşûnî dalgalarla
umutlarımı ve aşklarımı dualı toprağına adadım
ilkyaz sevgilerine gül olur diye bir gün

işte hâkî renklerimde kayboluyorum yine
denizin güneşi kristal gövdesinde parçaladığı
aşklarıma hüzün
bekleyişlerime umut katarak
günbatımlarında

seni martılarınla bırakıyorum İstanbul