Seni kimselere vermeyeceğim

Can özüm, iki gözüm

Bu şiiri sana yazıyorum.

Bin fitne-fesadla dolsa da sağım, solum

Gönlündür yolum.

Belki de uğruna öleceğim ama...

Seni kimselere vermeyeceğim!

Üzerime gelse de yedi başlı,

Ağzından od püsküren ejderhalar

Aşkımız siper olacak bana.

Sen, Kaf dağının ardına saklanan,

Kızılelma olsan bile...

Anka kuşunun kanatlarında sana geleceğim.

Kara koç beyaz koçla,

Melekler şeytanlarla savaşacak.

Beni atsalar da en derin kuyulara

Gerseler de diri-diri çarmıhlara,

Meydan okuyacağım ayrılıklara.

Hasretinle çile dağlarını aşacak,

Yine seni sevdiğimi söyleyeceğim

Seni kimselere vermeyeceğim!

Yüreğimdesin,

Sana gelmemek için...

Kesseler bacaklarımı,

Kırsalar kollarımı,

Bağlayamazlar yollarımı.

Sürüm-sürüm sürünsem de,

Sana kavuşmadan ölmeyeceğim.

Ahdım olsun, andım olsun can özüm,

Seni kimselere vermeyeceğim!

Biliyorsun,

Gözyaşlarına dayanamam,

Ayrılık salanlar kahrolsun,

Yerle yeksan olsunlar.

Bu benim gerçeğim…

Yalnız seni sevdim.

Yalnız seni seveceğim.

Yaşayamam sensiz!

Bekle beni…

Demirden çarıklar giyecek,

Dünyanın ta öbür ucunda olsan da,

Sana geleceğim.

Hani bir sözümüz vardı:

-“Pes etmek, yorulmak, vazgeçmek yok…”

Sen benimsin, ben seninim.

Sevdamızın yolunda,

Ölmek varsa öleceğim ama...

Seni kimselere vermeyeceğim!