Seni Kimler Aldı
Rüzgâr esiyor sessizce, adını fısıldıyor gece,
Bir zamanlar elimdeydin, şimdi düşsün mü hece hece?
Yıldızlar bile soruyor, "Nerede o eski yâr?" diye,
Seni kimler aldı benden, kim baktı gözlerine?
Bir gül soldu avuçlarımda,
Bir söz kaldı dudaklarımda,
Geceler uzun, sabah olmuyor,
Sensizliğin yankısı kalbimde donuyor.
Seni kimler aldı, kimler öpüyor seni
Dudağında, dilinde ellerin izi var
Seni kimler aldı, kimler öpüyor seni
Kayıt Tarihi : 27.10.2025 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, kaybedilen bir aşkın ardından yaşanan derin özlemi, sarsıcı bir iç hesaplaşmayla dile getiriyor. Şair, bir zamanlar kendisine ait olan sevgilinin artık başkasının yanında olma ihtimaliyle yüzleşiyor. “Rüzgâr esiyor sessizce, adını fısıldıyor gece” dizesi, geçmişe duyulan özlemin doğayla iç içe geçtiğini, her şeyin sevgiliyi hatırlattığını anlatıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!