Seni.. kim Şiiri - Akın Akça

Kim üzebilir ki birtanem seni
sen üzebildiysen kendini...
Bütün bir midyecil,
ara ara, aralıklarla açılır da kaderinden;
teslim olmadığı kederi mi?
Hiçbir koşulda:
Teslim olmasını isteyen kim;
hemen herkes isteyebilir belki, herkes.

Bir ara, çabuklaştım bir kaç kervan sene;
sürüyle vakt, zamansızlığın daniskası.
Şimdi ne=?
ya da şimdi yalan.
sen burdasın veya.
Kar yağar yazın ve kar kışın yağar.
Her bir mucize, kendinden kanar.
Dürüstlüğün bu nevi;
hep aldatıcılıktan, abartısız bile.

Duracak bir şey yok.
Hep aynı işte.
Hiç bir şey yok gibi davranamam;
ne var ki, hiç de değil anlamlı.
Olan biteni, veya olmayanı, anlamalı.
Buğulu bir nesil
süreklendiremem.

Dinleseydim her insanı,
mutlu mesut,
ama sırtımda koca bir kambur, yaşardım bugün.
Hoş, biz de bankaya para götürdük;
yatırdım, çektim, vadeliyi..
ve çekerim de...
Nedir ama bunlar.
Nedir.

Sessizlik ve yaşam savaşı ördü cüssemizi.
Hafif kaldı klişe kuşkular
& korkular bile,
hayatın içinde giden bedenimize.
İletişimsizlik, olanca manidar.
S o n u n a k a d a r s a ç m a.

Bulut gelsin,
deli bir yağmur versin.
Balkon güzel.
Bütün gök en kararsın.
Toprak, ıslanmış esans düşen damla ile, belli;
anında yayılıyor anında gelen...
Sarkalım karyolanın parmaklıklarından,
ranzadan,
içinde olduğumuz
trenin vagon arası bölmelerinden;
asansöre bir el vermek,
sahanlık ışığını açmaya yeltenmektir.
Bir an sonra
pasajın önüne doğru duracağız

Firelerin küsuratlarına dikkat kesilmiş
yağmurun hızı,
'bilinçli olmak için bilinçli' olmuyor.
Çok kuru bir dal olurdu böylesi.
Onun bir amacı var.
Enlem ve boylam, en apaçık serili.
Göbeğinden kesilmiş saatler,
ay geçiren haftalar.
Hiçbir zaman varolmamış
bir mız mızı gene istemek...
Sürmek, sürdürülmek; sezinlemek.
Ulaşmak, varolmak...

Nefret öğdü kuytuluklar,
çıkmaz köşelerinden;
yıldızlar gibi ışık saçmaktadır
karanlığın içinden.
Ve, 'ne oldu? ne! ' diye sorarlar.
Hak hukuk tanımazlıklar,
çöreklenen zaman gibi.
Bir şey bir yerden mutlaka
patlak mı ille vermeli.
Mükemmel düzenekler halinde
ilerletiyoruz;
bir yerden,
mutlaka,
akması mı gerek?
Bilinçli ve çağdaş bir stabilite
getirmek demek,
çekimiyle basıncı birlikteliği
gibi termonükleerin.
Ve bu ip çekme oyununda
iman gücüyle gidiyor gibiyim
başlangıca,
aldığımız kozlar
biraz daha basıncın lehine.
Ama anot ve katodların iticiliği,
bu sol simetrisi
ile şekillendirmek de,
doğurganlığın senfonisini...