Seni Kendime Sevdiğimi Söylesemde, Beyhude!

Sensizlik Yağıyor Gönlümün Hicran Sokağına
Işıldıyor Odamın Başucu Hasretinin Rengiyle
Tamamlanmamış Aşkın Durur Karşımda, Kalbim Ağrır
Gözlerim Uzaklarında Kaybolur Sevdan Sızlar İçimde
Pencerem Yarım Bir Hayat Gibi Buğulu Ve Islak

Nasıl Bir Kanamadır Bu, Tüm Hücrelerimden Akar
Nasıl Bir Sızıdır Bu, Tüm Benliğimde Sancılanır
Bu Nasıl Bir Aşktır Ferhat Gibi Bağrımı Yakar
Mecnun Çöl Sıcağında Buldu Leylanın Serinliğini
Ya Ben, Ya Ben Hangi Acıyla Kavuşacağım Gözlerine

Yasak Meyveyi Yer Gibi Kovuldum Cennetinden
Bir Cehennem Tarlasında Yetişiyor Umutlarım
Sensizliğin Her Dakikasında Yaşantım Bir İşkence
Bu Acı Bu Özlem Kanter İçinde Yetiştiriyor Beni
Yokluğunun Hiçbir Avuntusu Seni Benden Söküp Atamıyor

Her Kelimenin Acısı Bir Başka Düğümleniyor Aklıma
Her Yaşanmışlığın Boşluğu Bir Başka Büyüyor İçimde
Bu Kayıpların Ödentisi Yok, Bedeli Yok, Arayışı Yok
Sen, Seni Kendime Yazdığımı Söylesende, Heyhat
Ben, Seni Sana Yazarken Sevdiğimi Bilsende, Beyhude

Boş Odamda Bir Yalnızlık Fotoğrafın Baş Ucumda Durur
Sensizliğin Her Üşümesinde Biraz Daha Buz Tutuyorum
Hayallerime Nakış Nakış İşlenmiş Tüm Güzelliğin
Yalanlarım İnce Belli Bardaklardaki Çay Keyfinde Kaldı
Sensiz Odamda Bir Yalnızlık Fotoğrafın Baş Ucumda Durur

Geç Kalınmış Bir Gelişin Bekleyişidir Bu
Kabul Edilmemiş Bir Duanın Sabrıdır Bu
Bu Hasret Bir Kayboluşun Tarifsiz Sırrıdır
Bu Sevda Semaya Uzanan Bir İbadetin Orucudur
Bu Ağıt İçerden Ölmüş Bir Yüreğin Fatihasıdır