Seni Kendime Bırakıyorum İstanbul

Üşüyorum,ruhu bedeninden çekip alınmış bir ölü gibi soguk ellerim,
Ve yazmaya çalışıyorum,İstanbul.
Büyüleyici manzaranı tasvirlemeye çalışıyorum.
Görüyorum,ugrunda kurulmuş sarayları,hanları,bahçeleri görüyorum.
Duyuyorum,kalbimden kalbine yapılmış seferlerdeki vapurların düdük seslerini
duyuyorum.
Ugruna bana el sallayan bütün sevgimi ugurluyorum.
Ve arıyorum kalemimin ucundan dökecegim satırlarımı arıyorum.
Ugruna söylenecek o kadar güzel söz varken,ben hala arıyorum en şaşaalısını arıyorum,İstanbul.

Haykırıyorum,çekilirse deniz üzerine toprak gibi,biliyorum.
Helak olur herşey toplar bavulunu,ölü gibi gidiyorum.
Kurt toplar,koyun toplar.Nasıl yaşanılacagı o zaman ögrenilir kardeş gibi,
Bekliyorum.

Sayıyorum,acımasızca üstüne basılan ayak izlerini sayıyorum.
İzlerdeki kalıntıları arıyorum.
Uğruna delil gösterebilecegim her şeyi feda ediyorum.
Sözümü bitiriyorum ve gidiyorum,İstanbul.