Seni kaybetmek kayıpların en büyüğüydü,
Sonrasını sorma, bir çığ gibi büyüdü...
Senden kalan son hatırayı
Mülkiye'nin bahçesinde kaybettim bu yaz,
Artık bir yanım taş kesilmişti
Bir yanım beyaz...
Şimdi dervişler beni cellat,
Cellatlar derviş sanıyor,
Önce ben utanıyorum aynaya bakınca
Sonra aynalar benden utanıyor...
Kayıt Tarihi : 2.9.2018 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!