SENİ KAYBEDİYORUM ARTIK
Seni kaybediyorum artık.
Sıkıca tutmama rağmen parmaklarımın arasından kayıp gidiyordun.
Adımlarım seni takip etmek isterken,
Sense uzaklaşıyor bir gölge gibi siliniyordun.
Kalbimde bir boşluk, ruhumda bir eksiklik.
Hissizleşiyorum senin yokluğunda, her şey anlamını yitiriyor.
Söylediğimiz sözler havada asılı kalıyor, bir anı siliyor.
Ve ben her geçen gün seni kaybediyorum ve kayboluyorum.
Bir zamanlar seninle her şey mümkündü.
Şimdi ise iki yabancı gibi davranıyorsun.
Ben ise tek başımayım ellerim boş, kalbim kırık bir şekilde.
Seni kaybettikçe içimdeki dünya yıkılıyor, enkaza dönüşüyor.
Bu güne kadar uyumluyduk.
Birbirimizin en iyi arkadaşıydık.
En büyük destekciydik birbirimize.
Ama şimdi sadece susuyoruz.
Kafamın içinde soru işaretleri var.
Hangi kelimeler yanlış oldu?
Hangi adımlar bizi ayırdı?
Hangi ara tutkularımız, sevgimiz bitti?
Neden böyle oldu, nasıl bu kadar uzağa düştük?
Böyle mi olmalıydı yoksa bir yol varmı geri dönmek için?
Artık neyi kaybettiğimizi anlayacak kadar zaman var mı,
Her şeyi bitirip yeniden başlamak için bir şans daha var mı?
07.02.2025
Zeynep KoçarKayıt Tarihi : 7.2.2025 19:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!