Anlamadan sevdim seni. Öyle bir girdin ki hayatıma aniden. Altüst oldu yaşantım. Seni sensizliğinle kabul ettim. Belki de en çok üzülen ben oldum. Düşünceler daha çoğaldı. İstekler daha da çok arttı. Bir de araya giren sensizlik. Seni benden uzaklaştıran yollar. Bitmeyen sevdamızla alay eder gibiydi.
Hayatın cilveleriyle başetmek zor. Hergün değişik bir olay acısıyla, yakıyordu
yüreğimi. Ben seninle beraber olmalıydım. Sensizliğinde ki senle değil. Öyle sevgiydi ki bende ki eminim yanan ateşe soksam elimi yanmazdı. Çünki ben, yangınlardaydım zaten. Görmediğimde hasretinle yanan, sevgini yüreğimde yaşatan ben. Nasıl bir aşksa bulmuştu beni. Sen de yanıyordun benim gibi. Kader durmadan mazaeretler buluyordu ikimizi ayırmak için. Seven iki kalp ayrı ayrı yerlerde. Uyandığımda seni bulmalıydım yanımda. Yine şarkı söylemeliydin sabaha. Birlikte şiirler okumalıydık kahvaltıda. Bazende hüzzam bir şarkı.
Sena kavuştuğum anda kaybeder oldum. Gördüğümde gülücükler açıyor yüzümde. Ya gittiğinde.. Çok zor canım. Böyle yaşamak zor. Seni yüreğimde değil, evimde istiyorum. Günlerim sensiz değil seninle, aşkımızla geçsin istiyorum. Sen olmadığında hayatın ne tadı ne tuzu var. Boşluğa bakan gözlerle bakıyorum. Seni seviyorum. Sensizliğe katlanamıyorum artık. Yalnızlığı ben seçmedim. Hayatın içinde oyun hayatımız. Sende istemezsin yalnızlığı eminim. Kim istemezki ömrünü sevgiyle, eşiyle birlikte geçirmeyi.
Nezaman bitecek bu ayrılık, bıraksın artık yakamızı.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
