Seni Kabul Etmedim Şiiri - Sadık Kocabaş

Seni Kabul Etmedim

Gözüm görse bile kalbimde sustum,
Yaraydın, sızıydın, ben sana küstüm.
Kendi yalnızlığımı eledim, süzdüm,
Seni kabul etmedim o zor günlerde.

Bana bakarken kaçırdığın gözün,
Anlamı büyüktü her hecenin, sözün.
Fakat omuzumda vardı ağır izin,
Seni kabul etmedim ben o yükteyken.

Yaklaştığını bilirdim her an bana,
Yine de dönemezdim, kıyardım sana.
Aklım da vardı saklı bir mana,
Seni kabul etmedim o kaçışlarda.

Koruyuşun bile bir dağdı bana,
O ipleri kesmek düşerdi sana.
Koyverdim her şeyi, bıraktım zamana,
Seni kabul etmedim o isyanındayken.

Kırdığım dostları çok geç anladım,
Gözyaşımı içime attım, sineyi dağladım.
Bu yalan dünyadan ben ne anladım?
Seni kabul etmedim o yalnızlıkta.

Hayalin güzeldi, biliyorum, düşündüm,
Her defasında ben kendimi üşüttüm.
Gönlümü bu aşka haram saydım, düştüm,
Seni kabul etmedim o umutlardayken.

Sarılmak isterdin, ben sana izin verdim mi?
Kendimle savaşırken başkasını sevdim mi?
Bu zor oyunda ben yenildim mi?
Seni kabul etmedim ben o anlarda.

Gizli bir yangındı, yürekte sızı,
Bir sözüm olamazdı sana dair.
İşte bu yüzden der Kalemsiz Şair,
Gönlüm razı olsa da, seni kabul etmedim.