Seni İstedim Şiiri - İsmail İyidil

Ben en çok seni istedim
Bir bisikletten daha çok
Büyümekten daha çok
Gittiğim her yerde,her şehirde
Kaldırımlar da sana benzeyen bir yüz aradım
İşe giderken her sabah otobüs duraklarında
Gürültülü istasyonlar da yolcusunu bırakan trenlerde
Bazen yanlış numaralarda
Bazen sönmeye yüz tutmuş mum ışıklarında
Ben en çok seni istedim
Ve artık yoruldum
Her bulduğumda kaybetmekten
Korktum evet vazgeçmekten
Şimdi duvarlarıma sinmiş hasretin
Her tarafta parmak izin
Ne yana dönsem sen
Hani dönmesem.Tam karşımda!
Bir de unut diyorsun ya
Gündüz oluyor da
Gece olmuyor.
Sen yoksan gece sabah olmuyor
Yıldızlar anlaşmış bana bakıyor
Baktığım her yıldız sen
Sen ordasın biliyorum
Elimi uzatıyor
Yetişemiyorum
Sonra kayıyorsun sonsuzluğun içinde
Dur gitme n’olur gitme
Gideceksen illa ki beni de al
Ya da gitme n’olur,bu şehir de kal.

(5/10/01)