Seni İçimde Defnettim Şiiri - Elif Bıçakçı

Bugün içimi burkan acı bir kayıp verdim.
Ama hiç kimsenin haberi yok bu kaybımdan, belki senin bile...
Etrafta ne bir sela sesi gidişini duyuran,
Ne de gidişine ağlayan hüzünlü gözler,
Hiçbiri yok bunların seni uğurlayacak, bu son yolculuğunda.
Sadece yine ben, yağmura kafa tutarcasına gözyaşı akıtan.
Yine ben, sen istemesen de yine ben!
Ve sen.
Eski günlerdeki gibi ikimiz baş başa.
Ve bir de yaşanmamış farz edemeyeceğim eşsiz hatıralar yanı başımızda.
Hepsini dün akşam topladım geldim,
Seni onlarla uğurlamak istedim.
Eskiden renkli olan fotoğraflarımız
Şimdi siyah beyaz,
Çamaşır suyu gibi rengini soldurmuş sensizlik.
Kılıf değiştirmiş her şey ‘o, gitti ‘dercesine…
Artık, eski tadı vermiyor izlediğimiz filmler.
Ya da gezdiğimiz yerler.
Hüzün kokuyor ardından her şey.
Acı veriyor baktığım gözler,
Senin gözlerin olmayınca.
Duruveriyor kalbim,
Seninle atmayınca.
Neyse, boş ver.
Hepsi son buluyor bugün.
Artık toprağın kazıldı, en güzel yerde.
Hala ne de güzel yüzün, baktığımda içimi acıtıyor haince.
Sanki at gözlüğü varmış gibi gözlerimde
Sabit her yerde bir tek seni görüyor gözlerim.
Allah kahretsin ki bir tek seni!
Artık son buluyor bunlar,
Her şey hazırlandı.
Seni bugün defnediyorum.
Ama nolur kimseye söyleme!
Seni içime defnediyorum,
İçime!
Elimi yüreğime götürdüğümde defnetsem de yüreğimde ol istiyorum.
Benimle yine var ol,
Eskisi gibi olmasa da bu var oluş sebebin,
Bu kimin, umurunda
Benimle yine var ol da
Önemli olan bu, sensiz önemsiz hayatımda.
Hep içimde kalasın diye,
Seni içime defnediyorum!
Kıyamıyorum başka bir yerde defnetmeye.
Şimdi sessizce yüreğime koydum seni,
Herkese öldürdüm diyorum, içimde.
Ama aslında ben seni hala içimde, yaşatıyorum hiç kimse bilmese de.
Ve sen bunu hissetmesen de…