Kaybetmenin acısını ilk kez hissettim
Sen değildin belki ama ben hep seni seyrettim
Resmini senin resmin diye sakladım
Hiç el vurmadan İçimin sıkıldığını
Yüreğimde sönmeyecekmişçesine
Firavunun ateşinin yandığını hissettim
Kaybetmeyi kabullenemeyeceğimi
Ellerimin arasından uçup gidemeyeceğini
Beyaz kefene seni saramayacağımı hissettim
Yaşayamadan ölmeni benim olmadan kaybetmeyi
Kaldıramayacağımı da hissettim
Kabullenemedim sensizliği
Yaşamakta istemedim o sahneyi
Görmeyi de kabullenemedim
Yokluğunu düşünemedim
Sensiz ömür tüketmeyi bilemedim
Kolum kanadım kırıldı bir anda
Dünyanın daraldığını preslermişçesine sıkıştırdığını
Karanlıkların hakim olduğunu
Yaşamın anlamının kalmadığını
Seni kaybetmeyi düşününce bir kez daha hissettim
Bilemiyorum toprak seni benim kadar sever mi
O kadar büyük bağrına seni sığdırabilir mi
Beyaz gelinlik yerine kefeninle seni ister mi
Yada,
Gönül penceresini açıp bana geri verir mi
Doymadan biten bir ömre yaşanacak süre ekler mi
Bu sevda ateşine rüzgar olup yeni alev ekler mi
Yoksa,
Sönmek üzere olan ateşin küllerini savururcasına
Belirsizlikler arasında kaybedip gider mi
Ben sensizliğimde seni hissettim
Yokluğunda yok olmanı hissettim
Ben,
Senin benim için ne kadar değerli olduğunu
Kirpiklerimin gözüme yakınlığı kadar
Bana yakın olduğunu hissettim
Kayıt Tarihi : 30.12.2005 00:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!